Je moet het zelf doen, maar niet alleen

Van jongs af aan was ik een meisje dat eigenlijk met iedereen goed kon opschieten. Anderen makkelijk aanvoelde en daardoor vaak de bemiddelende partij was bij ruzies. 

Op jonge leeftijd wist ik dan ook dat ik later met mijn beroep graag anderen wilde helpen. Het liefste werd ik arts. En ik wilde mijn eigen balletstudio. Jarenlang volgde ik meerdere balletlessen per week en heb ik ook les gegeven. 

Eenmaal wat ouder bleek ik geen goede bèta student te zijn. Mijn droom om arts te worden liet ik varen en ik ging HBO Verpleegkunde studeren. Tijdens mijn ziekenhuis stage die ik in Ghana deed, heb ik gezien wat ziekte en dood met mensen doet en hoe mensen omgaan met verdriet en verlies. Dit maakte op mij een diepe indruk.

Het kunnen omgaan met dingen die je overkomen, werd een belangrijk thema in mijn leven.

Nadat ik net mijn werkende leven was begonnen, bleek mijn vader ernstig ziek. Hij bleek een ernstige en zeldzame vorm van kanker te hebben en overleed in 2007 na een kort ziekbed. Als oudste dochter én verpleegkundige heb ik toen dat hele traject begeleid. Meegaan naar de gesprekken en behandelingen. Meedenken over soorten behandeling, medicatiebeleid aanpassen, communicatie tussen artsen, verpleegkundigen en wij als naasten, op de hoogte houden van familie en vrienden, ik regelde alles. 

Na zijn dood heb ik lang geworsteld met alle ballen hooghouden, het verdriet verwerken en mijn mentale gezondheid verbeteren. Het was een zoektocht naar wat mij hielp. Mijn leven stond op zijn kop. Het heeft meerdere jaren geduurd voordat ik weer in balans was.

Ik ging mij afvragen: hoe doen anderen dit? Je wereld staat stil. Je zorgeloosheid, vertrouwen en zekerheid zijn met één klap verdwenen. Het lijkt alsof je geen controle meer hebt. Ben je aan het overleven i.p.v. echt leven?

Zo ontstond het idee om hierin anderen te gaan helpen. En daar kwam mijn achtergrond als verpleegkundige met medische kennis en een netwerk dus ook goed van pas! In januari 2017 nam ik ontslag en op 1 februari schreef ik me in bij de Kamer van Koophandel. 

Door middel van coachtrajecten ondersteun ik mensen die vastlopen na een ernstige diagnose, hun mantelzorgers én werkgevers die professionele hulp willen inschakelen voor hun werknemers.

Ik voel me gezegend dat ik mensen terug kan geven wat ze zijn verloren: sterretjes in hun ogen en de regie in handen!