Impact op je dierbaren
Als je te maken krijgt met de diagnose kanker, heeft dat een enorme impact. Op jou, maar ook op je dierbaren. En dus ook op je partner.
Jij moet hiermee dealen en het uiteindelijk verwerken, maar je partner net zo goed! Ook al voelt het misschien alsof je hier alleen in staat, je partner ‘heeft’ in feite ook kanker. Jullie toekomstperspectief is onzeker en misschien wel enorm veranderd. Financieel heeft het misschien gevolgen, waardoor ook jullie woonsituatie wel moet gaan veranderen.
En los daarvan kan kanker ook veel invloed hebben op relaties.
Verwerking
Het verwerken van emoties doet iedereen op een andere en vooral eigen manier. Hierin speelt ook mee wat je vroeger ‘van huis uit’ hebt meegekregen. Als jij leerde om door te gaan en vooral niet mocht klagen, zal dat een patroon zijn dat je vaak gebruikt (hebt). En dat geldt ook voor je partner, maar die kan natuurlijk wel een heel ander patroon hebben ontwikkeld dan jij!
Wat goed is om te weten, is dat verwerking van dit soort heftige periodes, allerlei emoties oproepen. En waar men vroeger dacht dat hier een vast patroon in zat namelijk: ongeloof, ontkenning, woede, verdriet/depressie, onderhandelen, acceptatie, bleek jaren geleden dat dit helemaal niet het geval was. Je schiet alle kanten op. Er zit geen vast verloop in. En als je boos bent geweest, betekent dat niet dat je dat station ‘gepasseerd’ bent en niet meer boos wordt.
Dit geldt voor jou, maar ook voor je partner!
En met emoties, wisselen ook bijbehorende behoeftes. Want als je verdrietig bent heb je vaak meer behoefte om alleen te zijn, je even terug te trekken en stil te zijn. Terwijl als je boos bent, je misschien juist wat meer in actie wilt komen.
Als jij verdrietig bent en je partner juist op dat moment boos en iet wilt dóen, geeft dat wrijving. Je begrijpt elkaar even niet. En wat jij op dat moment wilt, komt niet overeen met wat je partner wilt, en andersom. Het vervelende is dat je je er wel heel alleen door kunt gaan voelen. En het frustreert. Want het lijkt ineens of de kanker tussen jullie in staat. Terwijl je SAMEN aan het strijden bent. Of zou moeten zijn.
Wat kun je doen
Het allerbelangrijkste: praat erover met elkaar. Ga niet beschuldigen. Jullie kunnen er allebei niets aan doen! Maar je bent wel allebei verantwoordelijk om hier iets méé te doen.
Vertel de ander hoe je je voelt. En vooral ook wat je behoefte is op dat moment. Alleen als de ander het weet, kan hij of zij daar ook rekening mee houden. En andersom is minstens zo belangrijk. Als wat jullie willen heel ver van elkaar vandaan ligt, kijk dan waar jullie elkaar in het midden kunnen vinden.
En ook belangrijk: probeer niet de ander ‘over te halen’ ook zo te doen als jij. Wat jij doet past bij hoe jij je op dat moment voelt, maar dat geldt net zo goed voor je partner. Het heeft geen zin de ander te forceren ander gedrag te vertonen. Zo werkt het (helaas) niet. Bovendien vererger je het er vaak alleen maar mee. De ander voelt zich namelijk niet serieus genomen in wat hij of zij voelt.
Deel met elkaar
Als praten moeilijk is, leg dan een boekje in de wc of op een andere plek in huis waar jullie allebei komen. Waar je in kunt schrijven hoe je je voelt. Dat kan de ander dan lezen. Eventueel kan de ander ook erin schrijven, maar het hoeft niet. Maar pas als je weet wat er in de ander speelt, kun je daar rekening mee houden. Ik sprak ooit een echtpaar waarvan de vrouw boos was dat de man geen arm om haar heen deed. Ze voelde zich zo alleen in het proces. Ik vroeg hen hoe hen huwelijk er voor de kanker uit zag. Daaruit bleek dat ze nooit knuffelig waren. Die arm om haar heen had hij überhaupt nog nooit gedaan. Tja, hoe kon hij dan ‘ruiken’ dat zij daar nu wel ineens behoefte aan had?!
Wat heeft jullie eerder al geholpen
Als je al wat langer bij elkaar bent, hebben jullie vast al eerder ‘shit’ meegemaakt. Misschien stelt dat in verhouding met wat jullie nu moeten doormaken geen bal meer voor, maar destijds vonden jullie het wellicht wel zwaar. Wat hielp jullie toen?
En bedenk ook: wie zijn jullie samen? Wat maakt jullie samen uniek? Wat is belangrijk in jullie relatie, voor jullie allebei? Kunnen jullie dezelfde waarden vinden die jullie willen nastreven? En wat kunnen jullie doen om praten te vergemakkelijken? Misschien kun je wat bewuster tijd voor elkaar inruimen. Door een wandeling, door minimaal een uur per dag de telefoons weg te leggen, door iets samen te doen wat eerder een taak van één van jullie was. Kortom: werk aan het in stand houden (of verbeteren) van jullie verbinding!