In ons leven hebben we verschillende rollen. We zijn moeder, vriendin, buurvrouw, dochter, maar bovenal zijn we vrouw! Als je kanker krijgt, word je geleefd. Ben je ineens patiënt. Draait alles om ziekenhuisbezoeken, onderzoeken, behandelingen. Het lijkt erop dat je alleen nog maar patiënt bent. Alsof al het andere om je heen wegvalt. Hoe je daar mee om kunt gaan, lees je hier onder.
In het ziekenhuis word je vanzelf een patiënt. Je krijgt een diagnose, er wordt een behandelplan voor je bedacht en dan begint de mallemolen te draaien. Het kan voelen alsof al het andere er niet meer toe doet.
Je bént niet jouw ziekte.
Maar, je bént niet een patiënt. Je bent een mens, die ziek werd. Je bént niet de kanker. Je hébt kanker. En ook al kun je je vreselijk beroerd voelen, als het je lukt om een beetje afstand te nemen van het label patiënt, voel je je vaak al iets beter.
Hoe je dat doet is door voor jezelf te bedenken welke rollen jij nog meer hebt. Met nadruk op hebt. Want je bent bovenal mens, met verschillende rollen die je vervuld. Als je die voor jezelf kunt benoemen, kun je vaak wat meer afstand nemen van je ziekte. Die afstand helpt om je niet overweldigd te voelen door alles wat er gebeurt.
Schrijf voor jezelf maar eens op welke rollen je allemaal hebt. En bedenk dan ook eens hoeveel jij dus voor anderen betekent en vooral ook, voor hoevéél anderen!
Zorgen voor anderen
Als vrouw zit het in onze aard om te zorgen. Om door te gaan. Schouders eronder, niet zeuren. Dat is een hele krachtige eigenschap. Die ons ook veel brengt. Het heeft je waarschijnlijk door eerdere zware periodes heen geholpen.
Het heeft te maken met ons zenuwstelsel. Bij stress, zijn we gewend om te vluchten of te vechten. Ons lichaam staat op scherp. We moeten actie nemen. Dat is een reactie die stamt uit de oertijd. Toen we moesten vluchten voor wilde dieren. Maar, tegenwoordig bestaat dat soort directe dreiging niet meer. Ons zenuwstelsel werkt echter nog wel steeds zo. Dat is op zich niet erg, het helpt ons door stressvolle tijden heen.
Waar het gaat wringen is als we te lang in deze modus blijven. We staan als het ware te lang ‘AAN’. En dat is precies wat er gebeurt in een langdurig ziekteproces. Dat heeft invloed op je energieniveau, maar ook je slaappatroon en dat beïnvloedt weer je energieniveau enz. enz.
En dus zorgen voor jezelf!
Hoe je dit doorbreekt? Door aan jezelf te denken! Laat al die rollen maar even los. Doe maar eens aan selfcare nu! Dat is niet egoïstisch. Je kunt pas zorgen voor al die anderen als je ook goed voor jezelf zorgt. En bovendien kun je pas je energie weer gaan aanvullen, als je in een rustmodus bent beland.
Dat doe je door bewust rustmomenten in te plannen. Bijvoorbeeld door te mediteren. En dat hoeft echt geen uren te zijn. Tien minuten kan al veel doen. Maar een wandeling buiten kan ook. Even rustig een boek lezen. Een podcast luisteren. Iets creatiefs doen, zoals schilderen, of een sportles via youtube volgen. Plan die momenten echt in je agenda. Zorg dat je niet gestoord kunt worden en laat je op die momenten ook niet afleiden door je telefoon.
Denk aan jezelf, zorg voor jezelf. Zodat je ook al jouw andere rollen met liefde kunt vervullen!
TIP: Wil je gelijk iets concreets doen om goed voor jezelf te zorgen? Dan is mijn 'Lijf & Brein' weekend misschien wel iets voor jou! Je leest er hier alles over!